Hevserokê Giştî yê HDP'ê Mîthat Sancar, di civîna koma partîya xwe de axivî.

Komeleya 69’an a Mêrsînê, xizmên girtîyan ên Herêma Marmara û Malbatên Pirsûsê beşdarî civîna Koma HDP’ê bûn. Sancar, di axaftina xwe de Cejna Çarşema Sor li gelê Êzidî û Cejna Paskalyayê ya civaka Xirîstîyan pîroz kir. Sancar got, "Hebûna rêhevalên me yên ku ne tenê ruhê dîrokî yê sala 68'an heta îro tînin, di heman demê de pêdivîyên siyasî yên heyî jî bi rê ve dibin û ti carî xwe ji berpirsyarîya van geşedanan dûr naxin, hêz û piştgirîyê dide me."

Sancar diyarkir ku ew ê lêgerîna xwe ya edaletê ya ji bo Pirsûsê bidomînin û got, “Em careke din li ber têkoşîna we ya edaletê ya bi rûmet û li ber bîranîna 33 şehîdên me bi rêzdarî serî ditewînin. Lêgerîna edaletê ya Pirsûsê ku yek ji qetlîamên herî hovane yên dîroka vî welatî ye, wê di 20'ê Nîsanê de 81 meh bi dawî bibe. Tam 81 mehin malbat, heval û rêhevalên me tevî hemû zextan lêgerîna xwe ya edaletê didomînin. Dadgehên ku divê kujer bên darizandin, yên ku qetil kirin, yên cesaret dane wan û yên ku rê li ber wan vekirine, serî li malbatên rêhevalên me yên jiyana xwe ji dest dane. Lêkolînan vedikin, binçav dikin, digirin. Em bi biryar in ku heta dawîyê xeyalên hevrêyên xwe û vê têkoşîna edaletê bi cih bînin. Em ê xewn û bîranînên rêwîyên xewna xwe zindî bihêlin. Em Pirsûsê ji bîr nakin, em ê nehêlin bê jibîrkirin."

'37 GIRTÎGEHÊN DIN TÊN AVAKIRIN'

Sancar diyarkir ku geşedanên li girtîgehan di rojeva HDP'ê de ne û got, "Girtîgeh neynika rêveberîya welat in. Li Tirkiyeyê dîwar her ku diçe bilind dibin û zêde dibin. Wêneya ku van dîwaran nîşanî me didin ev e ku em bi rastîya desthilatdarîyek ku bi tevahî veguherîye rejîmek zindanê re rû bi rû ne. Ev rejîm bi her awayî hewl dide ku welat bibe civaka zindanê. Pêşketinên tirsnak berdewam dikin û erka me ye ku em wan bi bîr bînin. Em hay ji xwe hebin, li gorî daneyên Midûrîyeta Giştî ya Girtîgehan, li gorî daneyên sala 2022’an 383 saziyên ceza û înfazê hene. Hikûmet vê yekê têr nabîne û di sala 2022’an de bi vê armancê dest bi avakirina 37 girtîgehên din kir. Ev mînaka herî baş e ku hemû kiryarên vê hikûmetê nîşan bide. Hewl dide vî welatî bi tevahî bike girtîgeh. Her ku çewisandin zêde dibe berxwedan jî zêde dibe, her ku zext zêde dibe dijberî jî zêde dibe. Tişta ku dikarin bikin ew e ku refleksên kevnar ên dewletê berdewam bikin. Bi gotineke din girtin, dadgehkirin, binçavkirina neheq, îşkence û çewisandin. Kurteya nasnameya hikûmetê di van hevokan de ye.

CÎHÊN MIAMELEYA XERAB YA BÊSÎNOR

Sancar axaftina xwe wiha berdewam kir: “Îşkence û binpêkirinên mafan ên ku ji girtîgeha tecrîdê dest pê dike bi mirin, bêhiqûqî, înfaz, şewitandina girtiyên nexweş ji bo mirinê û dorpêçkirina tevahîya civakê. Di raporên navneteweyî de jî ev yek bi zelalî tê gotin. Jê re dibêjin girtîgeh, lê di eslê xwe de ev der bûne cihên îşkenceya sîstematîk, cezayên keyfî û cihên miameleya xerab ya bêsînor. Ji bo Ferhan Yilmaz ê li girtîgeha Sîlîvrîyê di encama îşkenceyê de jiyana xwe ji dest da, rêveberîyê pêşî krîza dil weke sedema mirinê nîşan da. Dûre me li belgeya mirinê nihêrî, wekî nexweşîya vegirtinê hatibû nivîsandin. Lê dîmenên derketine holê dîyardikin ku Ferhan Yilmaz, di encama îşkenceyê de hatîye qetilkirin. Rêveberî bi israr îşkenceyê vedişêre. Em li vir bi zelalî dîyar dikin ku divê demildest Midûrê Girtîgeha Hejmar 5 a Sîlîvriyê ji wezîfeyê bê girtin û di derbarê hemû wezîfedarên ku di îşkenceyê de cih digirin de lêpirsîn bê destpêkirin. Em ê vê bişopînin.

EGER EM ÎTÎRAZ NEKIN ZILM WÊ PÊŞBIKEVE

Ger ez li ser rêzkirina mînakan bimînim, ez ê neçar bim ku tevahîya axaftina xwe veqetînim vê mijarê. Girtîgeh bûne îşkencexane. Girtîgeh bûne cihê îdamkirinê. Ev model di heman demê de cewhera pergalek ku li seranserê welêt populer e jî pêk tîne. Ger em bi rastî demokrasîyê dixwazin, ger em hiqûq û edaletê dixwazin, divê berîya her tiştî em ji vir dest pê bikin. Berîya her tiştî divê em îtîraza xwe ya bi dengekî bilind li dijî vê çewisandina li girtîgehan bînin ziman. Pêwîste bi hev re têkoşînê bi rêxistin bikin. Nexwe wê rejîma zilm, zordarî û hovîtî ya ku 12’ê Îlonê li Zindana Amedê dest pê kir û li seranserê welat belav bû, wê bi lez di pêş de biçe. Bila çewisandin berdewam bikin, yên li ber xwe didin rêya xwe bidomînin. Ji bo rawestandina vê çewisandinê, çawa ku piştî 12’ê Îlonê li Girtîgeha Amedê têkoşîn û berxwedan mezin bû, em ê vê têkoşînê bi heman biryardarîyê bidomînin.

EM DENGÊ XWE BILIND BIKIN

Em ê nehêlin ev polîtîkayên vê hikûmetê bibe qedera welat. Werin em hemû li dijî vê zilmê dengê xwe bilind bikin, em bi hev re bibin yek hevalno. Ev bang ji bo hemû rêxistinên mafên mirovan e. Ji bo hemû demokrasîyan e. Ev ji bo hemû partîyên opozîsyonê û bê guman ji bo hemû kesên xwedî wijdan e. Ev ferman tenê wekî mijara kesên ku di girtîgehan de rastî vê zilmê tên nayê dîtin. Ev li ser niha û pêşeroja me ye. Tecrûbeya dîrokî bi zelalî nîşanî me daye ku eger em li vir bêdeng bimînin, hem li vî welatî û hem jî li civakên din wê çi bibe. Ji ber vê yekê em dengê xwe bilind bikin û bi hev re ji vê zilmê bidin sekînandin. Werin em bi hev re vê fermanê biguherînin hevalno.

EM Ê ÎQTÎDARÊ BIŞÎNIN

Di demên dawî de ev polîtîkayên hovane tenê bi girtîgehan re sînordar namînin. Di nava hemû qadên jiyana civakî de ye. Polîtîkayên tundiyê û êrîşan li hemberî hemû hêzên muxalîf, saziyên demokratîk, jin û mafxwazan bi taybet li ser gelê Kurd roj bi roj girantir dibin. Ev hêz riziyaye û ber bi kêmbûnê ve diçe. Tirs ji vir tê. Êrişa wî berhema vê tirsê ye. Ji yên li berxwe didin ditirsin, ji hêzên têkoşînê yên ji bo pêşerojê hêviyê didin civakê ditirsin, ji me ditirsin, dibînin ku mezinbûna têkoşîna demokratîk wê encamê bide. Loma jî ditirsin. Lê tirs wê alîkariya bêdawîtîyê neke. Ger em di vê xetê de û di vê çarçoveyê de têkoşîna xwe bi biryar bidomînin, bawer bikin em ê vê hikûmetê bişînin û teqez em ê vê fermanê biguherînin.

POLÎTÎKAYA ŞER

Vaye 8’ê Adarê, li vir qadên Newrozê ne. Dengê ku ji wir bilind dibe peyamê dide her kesî. Dengê ku li wir bilind dibe jî nîşan dide ku li vî welatî hêvî li kû ye. Ev jî nîşan dide ku hêviya guherîn, edalet û demokrasîyê li ku derê ye. Ji ber ku tirs li ber derî ye her roj operasyonên nû dikin. Me wêneyên wê talankirina avahiya parêzgeha me ya Cizîrê bi raya giştî re parve kir. Bi vê re jî sînordar nînin. Li cihên din jî girtin, binçavkirin û tundî zêde ye. Ne tenê bi me re sînordar e. Li dijî avahîyên partiyên din jî êrîş tên kirin. Mînak avahîya navçeya Pûtûrge ya DEVA Partîyê jî bi heman rengî rastî êrîşê hat. Em bêbextî nabêjin ev ne tenê pirsgirêkên me ne. Armanca van polîtîkayan ew e ku bi lez û bez vî welatî li ser rêyeke ku faşîzm bi sazîbûne bi pêş ve bibe. Ger em bi rastî dixwazin vê yekê rawestînin, erka me ye ku em bi hev re têbikoşin. Ev hemû mînak encamên tirsa windakirina tifaqa şer, înkar û îmhayê ne, yên ku bi têgihiştina bêçaretî û tundûtûjiyê di pirsa Kurd de nikarin encamekê bi dest bixin. Em her tim dibêjin ku ev hikûmet li ser polîtîkayên şerê mayînde disekine, hebûna xwe bi polîtîkayên şer ve girê daye.

POLÎTÎKAYÊN ŞER ÊN BERÇAV

Her roj mînakên vê yên nû derdikevin. Niha li Herêma Kurdistanê operasyoneke din a li ser sînor hatiye destpêkirin. Ev ne operasyoneke dersînorî ye, polîtîkaya şer a zelal e. Lêgerînek e ku herêmê di nava şer de bihêle. Helbet vê hikûmetê ji vir gelek hesabên xwe hene. Bê şik di nav van şeran de armanca ji nû ve dîzaynkirina siyaseta li welêt heye. Bi polîtîkayên şer hewl didin li vî welatî siyasetê dîzayn bikin. Bi van polîtîkayan armanc dike ku partiyên din ên muxalefetê bi hev re bimeşîne. Ji ber vê yekê ji bilî hêzên me yên demokrasî û aşitîyê dixwazin her kesî di vê cepeyê de cih bigirin. Dibe ku mecbûr bin, lê kes neçar e.

BANGA MUXALEFETÊ

Em li bendê ne ku partiyên din ên muxalefetê dersên cidî ji dîrokê derxin. Divê bê zanîn ku ev polîtîka xizmetê ji kîjan armancê dikin û çi encam didin. Em careke din tînin bîra we ku adeta rêzgirtina li pişt hukûmetê piştî her operasyonek der-sînor tenê dê vê fermanê li vî welatî mayînde bike. Nekevin vê lîstikê. Rêya ku bi polîtîkayên şer û xitimandinê re bê xizanî, feqîrbûn û hîn bêhtir sazîkirina faşîzmê ye. Ev hikûmet ji bo mayîna welat hincet nîşan dide, lê ya sereke mayîndebûna xwe ye. Em bi hikûmetek re rû bi rû ne ku ji bo jiyana xwe serî li her rêbazê dide. Niha jî berê xwe daye polîtîkayên xwe yên şer ji nû ve ber bi operasyonên der-sînor ve. Cihê ku ji vir dixwaze bigihêje, afirandina şert û mercên hebûna xwe ye. Ji ber vê yekê em dibêjin li dijî van operasyonan, polîtîkayên şer ên di bin navê operasyonan de tên meşandin divê em bi hev re bisekinin. Ger em bi hêzên din ên mûxalefeta civakî û hêzên din ên muxalefeta siyasî re vê yekê pêk neynin, dê berdêla wê giran be. Ji bo çareserîya demokratîk em ê bi hemû hêza xwe rêya xwe bidomînin. Em ê ti carî ji vê tawîzê nedin. Em ê berdewam bikin ku yekane rêya çareserîya polîtîkayên şer diyalog, muzakere û siyaseta demokratîk e.

BILA HER KES KUMÊ XWE DEYNE LI BER XWE

Em ê ji civakê re bibêjin rêya rast a rizgarîyê di vir de ye. Lê em eşkere dibêjin kesên ku vê rastîyê ji nedîtî ve bên, wê bibin alîyek ji encamên polîtîkayên îmhayê yên ku ji alîyê hikûmetê ve tên afirandin. Ji ber vê yekê bila herkesî kumê xwe deyne li ber xwe û ji nû ve bifikire. Cihê ku bi polîtîkayên şer re biçe ji hilweşînê pê ve ne tiştekî din e. Zêde êş û jan ne tiştekî din e, ji desteserkirina can û nanê me zêdetir e. Ji ber vê yekê erka me ya herî lezgîn avakirina yekîtîya herî xurt a li dijî şer e. Divê em vê xetê hemû bi hev re mezin bikin, divê em rave bikin ku hemû rêyên din ber bi hilweşîn û îflasê ve diçin. Divê em her roj bibînin û nîşan bidin ku fatûreya ji bo gelê vî welatî tê dayîn. Divê em hemû baş bibînin ku qeyrana aborî feqîrbûn û birçîbûna gel e. Sedema vê ya herî girîng jî xitimandina pirsgirêka Kurd û polîtîkayên şer e. Her ku polîtîkayên şer berdewam bikin, feqîrbûn wê zêdetir bibe. Her çavkanîyek ku ji şer re tê veqetandin piştgirî derdoran dewlemend dike û xwesteka vê hêzê ya berdewamkirina xwe xurt dike. Ev yek welat û civakê dikişîne nav êş û belengazan. Divê em van sedemên polîtîkayên şer rawestînin. Em ê bêjin rawestin û em ê dest ji van polîtîkayan berdin.

ÇARESERÎ SÎYASETA DEMOKRATÎK E

Navnîşan, rê û rêbaza çareserîyê diyar e. Pir eşkere ye ku çi ne çareserî ye. Ya ku ne çareserî ye ev polîtîkayên 40 salî ye. Çareserî diyalog, muzakere û siyaseta demokratîk e. Em ji bo vê hene û ji bo vê jî em ê têkoşînê mezin bikin. Peyama Newrozê ev e. Di Newrozê de bi mîlyonan ev peyam dan. Rê, rêbaz, navnîşan û encamên muhtemel ên çareserîyê careke din bi bîr xist. Loma jî pêwîst e bi xurtî guh bidin wî dengî. Her beşek ji qada lîstikê ya ku ji hêla hikûmetê ve hatî damezrandin, wê bibe şirîkê êş û belengazîya ku hikûmet wê li vî welatî bike. Ew eşkere ye.

ÊN ÇEPKIRINA POLÎTÎKAYÊN ŞERÊ DIKIN

Hûn dibînin, polîtîkayên şer li gelek qadan encamên wêranker hene. Niha yek ji wan di serê rojevê de xuya dike. Li ser penaberan e. Ji destpêka şerê navxweyî yê Sûriyê ve hejmareke zêde ya xelkê xwe spartine vî welatî. Navên curbecur li wan tê dayîn; koçber, penaxwaz, penaber... Em vana derbas bikin. Lê belê têgihiştina ku şert û mercên van gelan ji nedîtî ve tê û ya girîngtir jî mijarên ku çima neçar mane welatê xwe biterikînin, vediguhere polîtîkayên nefretê û bangên ji bo qirkirinê. Lê belê divê sedemên pir girîng hebin ku mirov an jî mirov axa xwe, cihên ku lê dijîn, cîhên ku lê mezin bûne, cîhên ku bîr û koka xwe lê ne, berde. Şer yek ji van sedeman e. Li vir şerê Ukraynayê ye. Zêdetirî 5 mîlyon mirov neçar mane ku axa xwe biterikînin berî ku meha duyemîn dest pê bike. Hejmara kesên ku di şerê cihanê yê duyemîn de neçar man cih û warên xwe biterikînin gihişte 10 mîlyonî. Yanî eger mirov ji welatê xwe birevin, jiyana wan bikeve metirsîyê, paşeroja zarokên wan bikeve bin metirsîyeke cidî yan jî rewşa jiyana wan têk biçe. Bêyî dîtina vê rastiyê, ne mimkûn e ku bi awayekî rast mijara penaber û koçberan were nîqaşkirin. Yên ku îro penaberan dikin objeyên nefrete, ew in ku her roj çepkirina polîtîkayên şerê dikin.

PENABERAN

Hêzên ku şerê navxweyî gur kirin da ku Kurd li Sûriyê nebin xwedî maf, îro jî nefret dikin ji wan kesên ku di encama wî şerî de hatine van axan. Êrîşan organîze dikin. Niha jî planên xwe yên pogromê dixin meriyetê. Ger em bi rastî çareserîyek ji vê pirsgirêkê re dixwazin, helbet prensîba me ya bingehîn rêzgirtina li rûmeta mirovan e. Kî dibin bila bibin, ji ku derê tên, li vir di çi şert û mercan de bijîn jî, prensîba me ya bingehîn rêzgirtina li rûmeta mirovahîyê ye. Pêşniyara me ya bingehîn a çareserîyê dijberîya şer e. Hûn ê li dijî polîtîkayên şer derkevin. Siyaseta hikûmetê ya ku sînorên xwe ji çeteyên DAIŞ û AAS re vekir, bi qelebalix çû wir, ji bo ku Kurd qezenc nekin serî li dagirkerîyê dan û Serêkaniyê, Efrînê dagir kirin, sedema sereke ye ku îro li vî welatî ev qas mirov penaber bûne. Ger hûn bi rastî li çareserîya vê pirsgirêkê digerin, ji bilî meşandina siyaseta aşitîya herêmê tu rê û çareyek din nemaye. Yên din bêwijdan in, bêexlaq in. Divê em berpirsyar û çavkanîyên berpirsyariyê rast bibînin û rast nîşan bidin. Ji ber vê yekê em careke din dibêjin ku em pirsgirêka penaber û koçberan li vî welatî û li seranserê cîhanê li ser esasê rûmeta mirovî dihesibînin û bi taybetî jî li welatê xwe siyaseta aşitîya herêmî wekî tekane çareserîya pirsgirêka vî welatî nîşan didin. Şertê bingehîn ê vegerandina polîtîkayên aşitîya herêmê, dev ji dijminatîya Kurdan berde. Ji ber ku sedema sereke ya bilindkirina van polîtîkayên şer dijminatîya Kurdan e.

AŞITÎ ÇARESERÎYA HERÎ GIRÎNG E

Niha sedema operasyonên li dijî Herêma Kurdistanê ev feraset e, polîtîkayên neçareserîyê, zilmê rê ye. Hema ku dev ji vê berde, li vî welatî rê li ber çareserîya demokratîk vebe, wê li hemû herêmê rêya aşitîyê jî vebe. Çareserîya herî girîng, mifteya hemû pirsgirêkên me yên aşitîya herêmê ye. Em vê ji bîr nekin.

Yek ji qadên ku hilweşîna ji ber polîtîkayên şer herî zêde lê tê jiyîn jî aborî ye. Belê, em her tim behsa bûdceya ku vê hikûmetê ji bo şer hatiye veqetandin dikin. Siyaset ji şer re çavkanîyan dixwe, helbet ew jî jiyana xwe ji dest dide. Li vî welatî êş her ku diçe kûrtir dibe. Birîn her ku diçe girantir dibe. Ji bo vê jî pêwîste em bingehê rêya ku ev hikûmet dişopîne di siyaseta xwe ya aborî de bibînin da ku jiyana xwe rizgar bike û ji xizanîyê rizgar bibe.

Di demên dawî de lêçûnên veşarî yên şer ên meha Adarê nêzî 800 mîlyon lîre ye. Hûn dizanin, ew rave nakin ku ew li ku hatî xerc kirin. Dadgehkirin 'lêçûnên xizmetê yên veşartî' ye. Ev xizmetên veşartî çi ne? Ti îzah nîne. Em dizanin ku ew diçin ku derê. Ji bo her lingê polîtîkayên şer çavkanîyek cuda pêwîst e. Encama vê jî hilweşîna aborî ya li welêt e.

Tirkiye di cîhanê de yek ji welatên ku enflasyona herî zêde lê heye ye. Serokê Giştî yê AKP'ê wiha got: "Ev pirsgirêkeke cîhanî ye, nîşana zêdebûna bihayên li cîhanê ye." Îro hevkarê wî yê biçûk got, 'enflasyon pirsgirêkek cîhanî ye'. Lê ew rastîyê nabêjin. Daneyên li wir hene. Hejmar li wir rast in. Ji ber vê yekê hilweşîna aborî ya li Tirkiyeyê û ev enflasyona bilind encama polîtîkayên hikûmetê yên li vî welatî ye. Di vir de para geşedanên cîhanî jî ne tiştekî mezin e. Li vir hejmar hene.

NAXWE SEDEMA ENFLASYONÊ HÛN BI XWE NE

Wek mînak enflasyon li Asya û Çînê ji sedî yek û nîv e. Li Koreya Başûr ji sedî 4,1, li Japonyayê ji sedî 0,9, li Ewropayê ji sedî 2,4 li Swîsreyê, ji sedî 4,5 li Fransayê, ji sedî 2,6 li Endonezyayê, ji sedî 3,5 li Avusturyayê, ji sedî 3,4 li Sîngapurê. Em hemûyan nehesibînin. Hûn nikarin bigihîjin rêjeya enflasyonê ya li Tirkiyeyê. Ev tê wê wateyê ku sedema enflasyonê ne geşedanên cîhanî ne, hûn in ey kesên desthilatdar.

Serokê AKP'ê, hevkarê biçûk, hewl nade sedeman li cihekî din nîşan bide. Hîn kesî ew daqurtîne. Ji bo mirovê ku nanê wî tune ye rastîyê bibîne, pêwîst e ku şert û merc gihîştî bin. Bê guman, divê hûn birçî bimînin da ku rastîyê bibînin.

ZÊDEKIRINA ZEXTÊ WÊ NIKARE DAWÎYA WE NEYÎNE

Birçîbûn dibe sedem ku rastî bi tazî derkeve holê. Hûn dizanin dema ev gel, ev artêşa birçî, belengaz, bi hev re li dijî artêşên we yên şer şer bikin, wê encam çi be. Ji ber vê yekê hûn her tim polîtîkayên zextê zêde dikin. Ev ê pêşî li dawîya we neke.

Hûn ê biçin. Bindestan, kedkar, teqawît, jin û ciwanên vî welatî wê li dijî fermana we, li dijî vê pergala talanê, li hemberî feraseta we ya kirêt û şer îtîraz bikin û wê vê îtîrazê veguherînin yekîtîyeke xurt a têkoşînê û rê li ber destpêkek nû vekin. Em jê re dibêjin tifaqa demokrasîyê. Em serbilind in ku pêşengîyê dikin û tê de cih digirin. Ji ber ku em soz didin gelên xwe ji bo vê civakê siberojeke baş, nîzameke demokratîk û jiyaneke mirovî didin. Em dizanin ku hêza me heye ku em vê pêk bînin. Ji bo ku her kes jê bawer bike em ê çi ji destê me bê bikin.

KRÎZA DEMOKRASÎYÊ ENFLASYONÊ AVÊT

Komîsyona me ya aborî rapora “Berçûna Aborî ya Krîza Demokrasiyê” eşkere kir. Di vê raporê de, komîsyona me bi zelalî nîşan da ku her ku kêmbûna demokrasîyê mezin dibe, nîşaneyên aborî xirabtir bûne. Kêmbûna endeksa qanûnî lêçûnên faîzê zêde kir. Zêdebûna butçeya ewlehîyê stoqa deynê hikûmeta navendî zêde kir. Her ku azadî kêm bûn, razîbûna jiyanê kêm bû. Krîza demokrasîyê nirx û enflasyon zêde kiriye. Bûdçeya ku ji bo şer dihat terxankirin li her malbatê wek feqîrî û belengaz vegerîya.

JI MODELA SRI LANKAYÊ DERS BIGIRIN

Niha ez ê mînakekê bidim, carekê di çarçoveyeke din de pir hat axaftin. Srî Lanka. Hûn dizanin, ev hikûmet navê modelek e ku hikûmetên berê çêdikirin û tînin rojevê, ev jî navê vî welatî ye. Rejîmek bû ku li Srî Lankayê li dijî têkoşîna maf û azadîyê ya herî giran qirkirin û pêkanînên şer xist meriyetê. Ji cîhanê re ragihandin ku wan bi komkujîyan pirsgirêk çareser kirine. Lê çi bû, sal derbas bûn, vî welatî ronahîya rojê nedît. Srî Lankayê wekî dewletek roja din îflasê ragihand.

EM Ê VÊ HILWEŞÎNÊ RAWESTÎNIN

Polîtîkayên ku dihatin meşandin da ku ez rojekê, mehekê, çend mehan avantaj bigirim û qadeke nefesê biafirînim, hemû civak hilweşand. Ji modela Sri Lanka’yê fêr bibin. Israra li ser wan hovîtîyên ewlekarî-şer di modela Srî Lankayê de bû sedema îflasa welat bi tevahî. Belê, em ê destûrê nedin vê. Em ê bi vî rengî li dijî polîtîkayên şer derkevin, li dijî polîtîkayên mêtîngerîyê derkevin û bi têkoşîna hevpar a gelên vî welatî û hemû beşên civakê yên li vî welatî em ê vê hilweşînê rawestînin.

Ne tesaduf e ku heftîya borî hikûmetê wêneyên ku bi wan re tê naskirin dan, û li her cihê ku serkirdeyekî rêxistineke tawankar hebe, wêneyên nûnerên cuda yên hikûmetê, bi taybetî Wezîrê Navxwe xuya dikin. Sererkanekî hepsê hat girtin. Ya rasttir jî nûçeya girtina wî ji raya giştî re hat ragihandin. Çar mehan ji raya giştî hate veşartin. Her wiha berê jî du caran hatibû binçavkirin û berdan. Çima hat girtin? Ji ber 11 kîlo kokaîna ku ji pakêta ku ji Kolombîyayê di bin navê berhemeke kozmetîkê de derketiye. Xebat û têkilîyên qirêj ên li Kolombîyayê mijareke ku ji raya giştî re ne xerîb e. Li vir wêneyê têkilîya di navbera burokrasî, mafya, desthilatdarî û siyasetê de ye. Wêneyên vî kesî bi her kesî re heye, bi Wezîrê Karên Hundir re jî heye.

Di sê salên dawî de sermaya xwe 60 qat zêde kiriye. Sermayeya wê ya ku 200 hezar TL bû, bû 12 milyon TL. Çawa ye? Ev aborîya sûc e. Ev rant ji ber polîtîkayên wê yên hizbî ye. Aborîya krîmînal destek tiryak û şerxwazan, çend sermîyanên hevalbendan qelew dike û ji sedî 90ê welat ber bi xizanî û birçîbûnê ve dibe. Ji aliyekî ve lêçûna jiyanê her roj zêde dibe, kirêyên giran, bihayên mezin ên neftê û bi milyonan kesên ku neçar in bijîn. Piranîya mezin a vî welatî. Li alîyê din aborîya sûc û tifaqa sûcdaran, bi dewlemendkirina neheq bi karên qirêj û tarî mezin dibe. Di bingehê van de polîtîkayên şer hene. Ew ê ji vir wêjeya welat û neteweyê bikin, ji vir hestên neteweperestîyê bilind bikin û partîyên din ên muxalîf bînin rêzê.

EM Ê BIDIN SEKINANDIN

Ji ber ku pirsgirêka jiyanê heye wê civakê bêdeng bikin, lê karê ku wê li pişt wê bimeşînin dîyar e. Aborîya sûc, danûstandinên qirêj, talan, talankirina rantê. Em dibêjin rawestin û em ê rawestin. Wekî din ti çareyek me nemaye. Em mehkûmê ne aborî û ne jî zîhnîyeta şer in. Hêza me heye ku em vê yekê rawestînin. Me di dawîya hefteyê de civîna Meclîsa Partiyê pêk anî û îro me deklerasyona dawî eşkere kir. Me bi hev re xebat û nexşerêya xwe dîyar kir. Weke Meclîsa Partîyê me careke din biryardarîya xwe ya berfirehkirina tifaqa demokrasîyê, tifaqa li dijî şer, tifaqa kedê, tifaqa jinan û tifaqa ciwanan eşkere kir. Pêşeroja gelên Tirkiyeyê ne di zîhnîyetên ku li dijî polîtîkayên şer ên ku dest nede rêzikên heyî yên ku hevûdu dixwin de ne, di siyaseta rêya sêyemîn de ye ku em têdikoşin.

EM Ê HDP’Ê BIDIN JIYANDIN

Em îro parastina xwe ya esasî ya li dijî dosyaya girtinê pêşkêş dikin. Di parêznameya me de ku bi wê hûrgilî û dilsozîya mezin hatiye amadekirin, wê her kes hemû ronîkirina biryara Meclîsa Partiyê û MYK ya me bibîne. Em ê heta dawîyê HDP'ê biparêzin. Em ê HDP'ê zindî bihêlin, em ê mezin bikin, pêwîstîya vî welatî bi hêza çareserîyê heye û em ev hêz in. Û 1'ê Gulanê li pêşiya me ye. Dema ku em biratî û pêkvejiyana 8’ê Adarê, Newrozê û 1’ê Gulanê pêk bînin, wê çareserî, pêşerojeke adil, nîzama demokratîk, jiyanek bi rûmet û aşitîyeke mayînde pêk were. Niha em amadekarîya 1’ê Gulanê dikin. Em ê 1'ê Gulanê bi ruhê 8'ê Adarê û Newrozê li tevahîya welat pîroz bikin. Em ê bi hev re li qadên 1’ê Gulanê dengê çareserîyê biqîrin. Rêya me zelal e, cihê bêhêvîtîyê, reşbînîyê nîne, em ê bi ser bikevin, em ê bi ser bikevin.”